Γράφει ο Κώστας Κωνσταντινίδης
Την εποχή που ο Δαρβίνος δημοσίευσε την «Καταγωγή των Ειδών» που εξηγούσε βιολογικά ότι και το θεϊκό ανθρώπινο κτήνος έχει μια συνέχεια στη ζωή και στην ιστορία, μια αριστοκράτισσα της εποχής εκμυστηρεύτηκε στην αυλή της πως «θα ευχόταν ο επιστήμονας να είχε άδικο, αλλά αν παρά ταύτα είχε δίκιο θα προσευχόταν να μην το μάθει κανείς».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Υποψιάζομαι πως μετά την αποκάλυψη μεσαιωνικού τύπου του ψυχίατρού μας, το ίδιο θα επιθυμούσε και ο ίδιος, «να μην το μάθει κανείς» πως παρά την επιστημονική του ιδιότητα έχει απόψεις κάφρου όπως θα’ λέγε και ο Άδωνις στο κοινό που τον γιουχάιζε στη Μυτιλήνη.
Ο ψυχίατρός μας δήλωσε πως η βία είναι αποκλειστική ιδιότητα των ανδρών, που την έμαθαν ως τροφοσυλλέκτες και κυνηγοί στα σπήλαια των Homini Erecti και βέβαια εκεί έμειναν εξελικτικά. Ο ψυχίατρός μας δεν άκουσε ποτέ πως τα γονίδιά μας επηρεάζονται από το περιβάλλον, ούτε διάβασε για επιγενετική –και θεωρώ απορίας άξιο πως ψυχίατρος είναι τόσο αγράμματος, αφού ως επιστήμων έπρεπε να εξετάσει όλα τα δεδομένα πριν
καταλήξει στην θεωρία για την ανδρική βία και την γυναικεία μοναδική ιδιότητα να τίκτει, να γεννοβολά.
Ο αγαπητός γιατρός συνέδεσε γενετικά τον διαχωρισμό των γυναικών με τα τελετουργικά μιας αρχαίας κοινωνίας (όπως των Καβύλων), που έκλεβαν τις γυναίκες των γειτονικών λαών για να τις κάνουν μήτρες ανδρών πολεμιστών και να γεννήσουν το πρόπλασμα της Αρχαίας Ρώμης (του Ρώμου και του Ρωμύλου). Στην θέση του αδελφού και της αδελφής που υπήρχε στη μητριαρχία, επέβαλαν ένα τερατώδες αρσενικό με βροντερή φωνή, που χαράσσει με παιδιάστικο τρόπο στο έδαφος τις γραμμές διαχωρισμού των φύλων και των φυλών, κάνοντας τα ανθρώπινα πλάσματα διαχωρισμένα και τεχνητά.
Αυτός ο άνδρας ο “vir”, ντυμένος με χρυσάφι κλεμμένο από τις γυναίκες, στολισμένος με φτερά και δέρματα άγριων ζώων, απολαμβάνει τις ύποπτες χαρές της εξουσίας και της κυριαρχίας, αφήνοντας τις γυναίκες του στην σπηλιά να μαγειρεύουν και να γεννοβολούν τους απογόνους του που θα μεγάλωναν τις οικογένειες και τους στρατούς που αυτές θα εξόπλιζαν με το ανόητο στίγμα του εγωιστικού γονιδίου, που αργότερα η θρησκεία θα το ονομάσει «αυξάνεσθε και πληθύνεστε» και θα το ευλογήσει στις εκκλησίες και στους δήμους με μια υπνωτιστική εξουσία, όπως η βία θα αναπαράγεται ως η μαμή της Ιστορίας αιώνες τώρα, με μαγικές εξηγήσεις που γίνονται στην συνέχεια φυσική τάξη πραγμάτων, ενώ είναι μια αφύσικη ιεράρχηση των φύλων: Η γυναίκα θα υποτάσσεται κοινωνικά και θα υποτάσσει ορμητικά και ερωτικά τους στερημένους αρσενικούς από την ηδονή της
συνουσίας, τιμωρώντας τους με αποχή όπως η δική μας Λυσιστράτη το πάλαι ποτέ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ο γλυκός μας ψυχίατρος ήθελε υποψιάζομαι να πει κάτι να εντυπωσιάσει, πως τα φύλα στον πλανήτη είναι μόνο δύο και όπως το ηλεκτρικό ρεύμα έχουν πρόσημο +/-, πως τα χρώματα είναι μαύρο-άσπρο, πως η ανατομία είναι η μοίρα του ανθρώπου και τα γεννητικά μας όργανα δεν είναι η μάνα και ο πατέρας μας, αλλά τα ιδιοφυή τέκνα της φύσης που μας γέννησε.
Αγαπητέ συνάδελφε, θα’ πρεπε να γνωρίζεις πως άνδρας δεν είναι μόνο τα ανδρογόνα του γιατί πριν από αυτά είναι τα οιστρογόνα που παράγονται, δηλαδή ο άνδρας είναι η θηλυκή του καταγωγή βιολογικά. Αλλά και σου υπενθυμίζω ότι ο άνδρας δεν γεννιέται τυχαία από το θήλυ που, ως πιο ισχυρό γονιδιακά και ορμονικά πλάσμα, τον γεννά και τον εξουσιάζει μέχρι τα βαθιά γεράματα και δεν τον θέλει κυνηγό και άγριο τροφοσυλλέκτη. Και επειδή τυγχάνεις και ψυχίατρος, σου θυμίζω το ιδιοφυές γράμμα του δασκάλου σου Freud που καταλήγει «τι θέλει η γυναίκα;» για να απαντήσει ο ίδιος στην συνέχεια «ρωτήστε τους ποιητές γιατί η επιστήμη δεν έχει απαντήσεις».
Εσείς όμως βρήκατε λύσεις θεϊκές, επιβεβαιωμένες από την Αγία Γραφή: Η γυναίκα στα του οίκου της και ο άνδρας να δέρνει, να βιάζει και να «σπρώχνει» όπως φαντάζομαι φαντάζεστε τους οπαδούς της «οπισθοβαρούς» θεωρίας των κάφρων οπαδών της ορθοδοξίας, όπερ της δοξασίας πως όσο πιο δεξιά, τόσο πιο ορθά και του «πίστευε και μη ερεύνα». Ο καλός συνάδελφος, οπαδός πιστεύω της εντολής πως αν θες να αλλάξουν όλα μην
αλλάξεις τίποτα, μας ξαναβάζει στην σπηλιά όπου τα άρρενα κυνηγάνε με πέτρινα εργαλεία (λίθινη περίοδος) και οι γυναίκες γκαστρώνονται όπως τα φυτά, οι μέλισσες και τα υπόλοιπα ζώα του πλανήτη. Θεωρεί πως ο άνδρας οπλισμένος με τεστοστερόνη είναι ιδανικό πλάσμα για να κυνηγά και να κουβαλά ως καλός νοικοκύρης την λεία στην φαμίλια, που τον περιμένει με γουρλωμένα από την πείνα μάτια.
Ξεχνά ο καλός συνάδελφος πως απέναντι στο εγωιστικό γονίδιο, μέσα στα 3,5 εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης, το ανθρώπινο κτήνος αναγκάστηκε για να επιβιώσει να συνεργαστεί και στο κυνήγι της τροφής απέναντι στα μεγάλα και επιθετικά και σαφώς πιο δυνατά ζώα από το μικρό και άοπλο Homo Erectus.
Οι ανδρικοί γαμέτες (σπερματοζωάρια) είναι πολύ πιο απλοί μηχανισμοί σε σχέση με το πολύπλοκο και πιο ευφυές γυναικείο ωάριο, που είναι το μόνο που κληρονομεί στους απογόνους του την ενεργειακή συσκευή του μιτοχονδρίου (φανταστείτε μια πόλη χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα σήμερα!). Τα μιτοχόνδρια περνάνε όμως στους απογόνους μέσω της θηλυκής κληρονομικότητας.
Ας μας εξηγήσει ο γιατρός πως γίνεται το πιο λειτουργικό όργανο του ανθρώπου, το ωοθυλάκιο, αυτό που γεννά την ζωή –άρα και φυσικά πιο χρήσιμο- να θεωρείται κοινωνικά υποδεέστερο (τα χιλιάδες χρόνια πατριαρχίας αυτό αποδεικνύουν). Η φυσική ιεράρχηση στην κλίμακα επιβίωσης που είναι το θηλυκό να θεωρείται πιο αδύνατο φύλο και να κάνει τις απλές δουλειές, ενώ είναι γεννημένο για τις πιο περίπλοκες.
Η φυσική ιεράρχηση «το ψηλό=δυνατό, χαμηλό=αδύνατο, άρα ο άνδρας πιο ψηλός και η γυναίκα πιο κοντή και ανυπεράσπιστη» είναι ένα φαινόμενο ιστορικό και πολιτιστικό και δεν είναι καθόλου φυσικό, ίσως να είναι και το πιο αφύσικο αποτέλεσμα στην σκέψη του ανθρώπου, που αρκέστηκε στην ευκολία του άσπρου-μαύρου καταργώντας τα άλλα χρώματα της ενδιάμεσης ζώνης του ουράνιου τόξου. Όλες αυτές οι απλουστεύσεις του
ανθρώπινου νου είναι γνωστό που οδήγησαν ιστορικά όλους τους πολιτισμούς.
Η βία και ο ρατσισμός των χρωμάτων και ο σεξισμός των φύλων δεν είναι παρά μια επανάληψη της ανθρώπινης τραγωδίας, που επαναλαμβάνεται και σαν κωμωδία. Ο άνθρωπος αγαπητέ μου γιατρέ, είναι το σύμπαν των γνώσεων και των αναμνήσεών του. Οι άνθρωποι είναι όλοι διαφορετικοί και ίδιοι ταυτόχρονα, αφού φωνάζουν τόσο πολύ όταν γεννιούνται και ακόμα πιο πολύ όταν πεθαίνουν.
Η άποψη του ψυχιάτρου ότι η ανατομική διαφορά των φύλων είναι η αιτία της βίας των ανδρών ενάντια στις γυναίκες, αν δεν είναι αφελής (έως και ανόητη), είναι επικίνδυνη γιατί δικαιολογεί την βία των ανθρώπων πάνω σε άλλους ανθρώπους. Αυτή η κατασκευασμένη κοινωνικά διαφορά, εμφανίζεται ως εγγύηση και θεμέλιο μιας ηθικής αρχής που είναι ανήθικη όμως, αφού δικαιολογεί την βία όλων εναντίον όλων ως μοναδική αρχή επιβίωσης
του ανθρώπινου είδους και έρχεται σε αντίθεση με το νόμο της εξέλιξης και επιβίωσης:
Γιατί, αν οι άνδρες σκότωναν τις γυναίκες απλά επειδή είναι δυνατοί και ισχυρότεροι μυϊκά, αυτό θα παραβίαζε και την βιολογική αλλά και την θεϊκή αλήθεια της αναπαραγωγής των ειδών στον πλανήτη, άρα την εξαφάνιση της ζωής. Άρα, η φύση που είναι η ίδια ζωή, δεν θα επέλεγε να σκοτώνει το πιο παραγωγικό της είδος που είναι το θήλυ, άρα δεν θα έδινε εντολές θεϊκές ή φυσικές για την εξαφάνιση της ζωής.
Αγαπητέ γιατρέ, είναι ο κοινωνικός κόσμος που κατασκευάζει το σώμα ως έμφυλη διαφορά και θεώρηση και διαίρεση, δημιουργώντας μια εχθρότητα όπου ο ισχυρός κοινωνικά θα εξαφανίζει τον πιο αδύνατο μέσω μιας βίαιης συμπεριφοράς που δεν ξεκινά από τα βιολογικά χαρακτηριστικά, αλλά από την κοινωνική πραγματικότητα που, μέσα από αυθαίρετες και μαγικές εξηγήσεις της Ιστορίας, κάνει την αυθαίρετη σχέση κυριαρχίας των
ανδρών πάνω στις γυναίκες να φαίνεται σαν φυσική και η μόνιμη νόμιμη τάξη στις σχέσεις των δυο φύλων.
Κάνει την ανατομική διαφορά των γεννητικών οργάνων να εμφανίζεται ως φυσική δικαιολογία της κοινωνικά κατασκευασμένης διαφοράς του καταμερισμού ρόλων και εργασίας, με γυναίκα ερωμένη και οικοκυρά και άνδρα κουβαλητή και εραστή. Ο ανδρισμός ακόμα και στην ηθικοπρακτική του πλευρά να έχει ιδιότητες αρετή (vir-virtus- σημείο τιμής), η κοινωνία να ανέχεται σιωπηρά μόνο τον ανδρισμό ως τιμή και ατιμασμένη την γυναίκα που βιάζεται, είτε ως μνηστή, είτε ως ερωμένη, είτε ως σύζυγος.
Όσο για τα βιολογικά τερτίπια μιας ψευδοεπιστήμης που θεωρεί πως οι ανδρικές ορμόνες φταίνε για την επιθετικότητα των ανδρών και έτσι νομιμοποιούν στο συλλογικό υποσυνείδητο των ανδρών των βιασμό και την ενδοοικογενειακή βία, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως τα πειράματα ευνουχισμού σε φυλακισμένους βιαστές έδειξαν πως η ανδρική βία απέναντι στις γυναίκες ή άλλους ομοφυλόφιλους κρατούμενους δεν σταμάτησε ευνουχίζοντας τον άνδρα ∙ αντίθετα σε κάποιους επέτειναν την επιθετική συμπεριφορά.
Ανδρισμός και Βία
Από το «γίνε παιδί μου άνδρας» χωρίς τον αντιθετικό προσδιορισμό «γίνε παιδί μου γυναίκα», οι άνδρες είναι εγκλωβισμένοι σε μια παράσταση κυρίαρχων αρετών, δύναμης και ερωτικής επιτυχίας, που γίνονται αρετές του αυτονόητου της τιμής και της δόξας, που μοιάζουν τόσο φυσικές ώστε οι γυναίκες να υποτάσσονται χωρίς να τις αμφισβητούν.
Πολλές γυναίκες θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, μεταφράζουν αυτή την βία σε μια μορφή αγάπης και πάθους ερωτικού («με δέρνει άρα με θέλει»). Η ανδρική κυρίαρχη μορφή βίας γίνεται τόσο αποδεκτή από την πλειοψηφία του γυναικείου πληθυσμού, που την κάνει να φαίνεται φυσική και όχι αφύσικη κοινωνική κατασκευή. Η ανδρική αρετή είναι δόξα και τιμή ενώ η γυναικεία είναι μια αρνητική τιμή, που προβάλλεται όταν χάνει την παρθενιά της («να το πάρεις το κορίτσι» έλεγε το παλιό αστικό τραγούδι).
Λένε οι άνθρωποι γιατρέ μου δεν συναντιούνται ποτέ στην ζωή, μόνο τα φαντάσματα του νου τους που μεγαλώνουν τις σκιές τους πιο πολύ από το μικρό τους μπόι. Αυτή είναι η διαφορά που κάνει το άρρεν πιο βίαιο, ντυμένο με πανοπλίες ισχύος δοτές -όμως και χάλκινες- οι ψευδαισθήσεις οι κοινωνικές είναι που χαλούν την ψυχή των ανθρώπων και κάνουν το μικρό μεγάλο και το ανάποδό του.
Ούτε οι ορμόνες, ούτε η χημεία του ανθρώπου φταίνε, ο νους του που τον ζαλίζει με μια αίσθηση εξουσίας πως μπορεί να τιμωρήσει τον άλλον, τον διαφορετικό, ακόμα και αυτόν που τον γέννησε, την γυναίκα, μήτρα όλης της ζωής και της άδολης αγάπης. Όλα τα άλλα επιχειρήματα ανήκουν στον χώρο της «καφρίλας».
Όσο ο άνδρας θα ξορκίζει την θηλυκή του καταγωγή (ο φαλλός είναι ανεστραμμένος κόλπος) και όσο η γυναίκα θα εκπαιδεύεται κοινωνικά να γίνεται μόνο μητέρα αρσενικών απογόνων, ανίσχυρων φυσικά και πανίσχυρων κοινωνικά, η βία θα εξακολουθεί να είναι η μαμή της Ιστορίας, δυστυχώς για τους άνδρες της φωτιάς αλλά και τις γυναίκες της στάχτης.
