Ένας από τους «νεκροθάφτες» της Ευρώπης περιοδεύει σε Παρίσι, Βελιγράδι και Βουδαπέστη

Σκληρή επίθεση εξαπολύει η ναυαρχίδα του γερμανικού οικονομικού τύπου (Ηandelsblatt) στον πρόεδρο της Κίνας, Σι Τζιμπίνγκ, με αφορμή τη μίνι ευρωπαϊκή περιοδεία του στο Παρίσι, στη Βουδαπέστη και στο Βελιγράδι.

Φτάνει, μάλιστα, να χαρακτηρίζει τον πρόεδρο της Κίνας ως ένα από τους «νεκροθάφτες» της, ενώ στηλιτεύει το γεγονός ότι επέλεξε όχι μόνο το Παρίσι -σαν προορισμό του (και όχι το Βερολίνο!) αλλά και το Βελιγράδι και τη Βουδαπέστη, δηλαδή πρωτεύουσες χωρών στις οποίες ηγούνται πολιτικοί με επαμφοτερίζουσα στάση σε σχέση με τη «συλλογική Δύση».

Ωστόσο, η Handelsblatt, δεν επιτίθεται μόνο στον Κινέζο ηγέτη, αλλά και στον …Γάλλο ομόλογο του, τον Εμμανουέλ Μακρόν.

Συγκεκριμένα, αναφέρει πως ο Γάλλος πρόεδρος περιέγραψε πρόσφατα την Ευρώπη ως «θνητή». Οι ήπειροι σπάνια πεθαίνουν, αλλά αυτό που ήθελε μάλλον να πει ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν το εξής: Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα ιστορικό επίτευγμα, αλλά σε καμία περίπτωση κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο, σημειώνει η γερμανική εφημερίδα. Βρίσκεται σε μεγαλύτερη αμφισβήτηση από ό,τι έχει υπάρξει εδώ και δεκαετίες και η ίδια η ύπαρξή της απειλείται. Είναι θνητή, επεξηγεί.

Αν θέλετε να μείνετε στην εικόνα του Μακρόν, τότε ένας από τους νεκροθάφτες της περιοδεύει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, αναφέρει η Handelsblatt. Ο επικεφαλής του κινεζικού κράτους ενσαρκώνει όλα όσα η Ευρώπη δεν αντιπροσωπεύει και δεν θέλει να αντιπροσωπεύει, σημειώνει. Ο Σι Τζινπίνγκ είναι αυταρχικός, καταπιεστικός στο εσωτερικό και όλο και πιο επιθετικός στο εξωτερικό.

Ο ισχυρότερος όλων των «αυτοκρατόρων» είναι συνεργάτης του «πολέμαρχου» στο Κρεμλίνο, ο οποίος θέλει να εκδιώξει την κορυφαία δυτική δύναμη, τις ΗΠΑ, και κατά προτίμηση τη δημοκρατία από την Ευρώπη – αν χρειαστεί με τη βία, σύμφωνα με την γερμανική εφημερίδα.

Και ο Σι μοιράζεται την ίδια άποψη για τον κόσμο με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αναφέρει η Handelsblatt: Έναν κόσμο σφαιρών επιρροής, όπου ισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου και όχι η ισχύς του δικαίου. Ένας κόσμος όπου η βασισμένη σε κανόνες παγκόσμια τάξη αποτελεί απλώς εμπόδιο στην άσκηση αυτής της ισχύος, σημείωσε.

Και μόνο το δρομολόγιο του Σι είναι προσβλητικό, αναφέρει η γερμανική εφημερίδα, με το πρόβλημα να εστιάζεται όχι τόσο στη Γαλλία αλλά στην Ουγγαρία και την Σερβία. Αλλά υπάρχει πιθανώς ένας μικρός διχαστικός υπολογισμός στις χώρες τις οποίες επέλεξε να επισκεφθεί ο Σι, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, σημειώνοντας πως Παρίσι ήταν πάντα υπέρ του να υποκινεί την αντιαμερικανική δυσαρέσκεια και οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι ο νούμερο ένα εχθρός στα μάτια του Πεκίνου.

Αλλά στη συνέχεια, πετώντας γύρω από τη Γερμανία, πηγαίνει στην Ουγγαρία και τη Σερβία, δηλαδή σε εκείνα τα ευρωπαϊκά φυλάκια του Κρεμλίνου που σκέφτονται ελάχιστα το κράτος δικαίου και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση (με εξαίρεση τα σχετικά οικονομικά οφέλη) και πολλές αυταρχικές προόδους – και έχουν επίσης ενταχθεί στην κινεζική πρωτοβουλία του «δρόμου του μεταξιού» για να είναι στην ασφαλή πλευρά, σημειώνει η Handelsblatt. Η Ουγγαρία παρενοχλεί την ΕΕ εδώ και χρόνια, η Σερβία εξακολουθεί να θέλει να εισέλθει, αλλά δεν έχει λιγότερο καταστροφικές δυνατότητες, αναφέρει το ίδιο δημοσίευμα.

Τίποτα από αυτά δεν φαίνεται καλό από την άποψη ενός φιλελεύθερου Ευρωπαίου. Και μπορεί κανείς ήδη να μαντέψει πόσο χαμένη θα είναι η γηραιά ήπειρος αν ένας δεύτερος ισχυρός βοηθός ευθανασίας βρει σύντομα το δρόμο του στην Ευρώπη: ο Ντόναλντ Τραμπ. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρίας του, λαχταρούσε τον θάνατο της Ευρώπης.

Από αυτή την άποψη, η μεταφορά του Μακρόν για τη θνησιμότητα της Ευρώπης είναι σίγουρα εύστοχη. Ναι, οι εμπνευσμένες ομιλίες του Μακρόν αποτελούν μια ευπρόσδεκτη αντίθεση με την καγκελάριο μας, η οποία είναι γνωστό ότι σκέφτεται ελάχιστα τα οράματα – και επίσης βάζει ρητορικά τους πολίτες σε δίαιτα.

Αλλά ακόμη και η καλύτερη ρητορική του Macron εξαντλείται αν δεν προκύψει τίποτα από τις ομιλίες. Αυτό, με τη σειρά του, οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι ομιλίες του συχνά έρχονται σε αντίθεση με τις ενέργειές του.

Η «ευρωπαϊκή κυριαρχία» είναι ένας τέτοιος όρος που ο Μακρόν επινοεί εδώ και χρόνια. Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί ότι περισσότερη κυριαρχία είναι η μόνη δυνατή διέξοδος από αυτή την αφιλόξενη γεωπολιτική κατάσταση;

Αλλά η αστάθεια της εξωτερικής πολιτικής του Mακρόν δεν συμβάλλει ακριβώς στην ανάπτυξη αυτής της κυριαρχίας. Το γεγονός ότι ο καγκελάριος της Γερμανίας δεν σπαταλά πολλή σκέψη σε κάτι όπως η ευρωπαϊκή κυριαρχία – τουλάχιστον όχι δημοσίως – δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα, τονίζει η Handelsblatt.

Το Παρίσι, είναι παραδοσιακά σκεπτικό απέναντι στην Αμερική απέναντι σε αντιαμερικανικά, αλλά ταυτόχρονα αντικινεζικά, ειδικά όταν πρόκειται για οικονομικά συμφέροντα. Έτσι, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ειδικά η Γαλλία αγωνίζεται σθεναρά για τιμωρητικούς δασμούς στις κινεζικές εισαγωγές αυτοκινήτων – γνωρίζοντας πολύ καλά ότι τα σίγουρα αντίποινα της Λαϊκής Δημοκρατίας θα πλήξουν ιδιαίτερα τη γερμανική οικονομία, η οποία είναι πολύ πιο συνυφασμένη με την Κίνα και υπερασπίζεται τον εαυτό της ενάντια σε τέτοιους τιμωρητικούς δασμούς μαζί με τoν καγκελάριο.

Η Γαλλία ακολουθεί την ίδια λογική όταν πρόκειται για το εμπόριο με τον Παγκόσμιο Νότο: ναι, μια κοινή στρατηγική εμπορική πολιτική με χώρες πέραν των ΗΠΑ και της Κίνας αποτελεί προϋπόθεση για την κυριαρχία, σύμφωνα με τις γαλλικές κυριακάτικες ομιλίες, όπου γίνεται επίσης επίκληση του «derisking».

Ωστόσο, το Παρίσι, δεν δέχεται να γίνεται αυτό εις βάρος της δικής του γεωργίας. Το Παρίσι μπλοκάρει το σύμφωνο Mercosur, το οποίο έχει προ πολλού διαπραγματευτεί – και θέτει σε κίνδυνο την αξιοπιστία της Ευρώπης ως εμπορικού εταίρου, αναφέρει η Handelsblatt.

Η μεταφορά του «εγκεφαλικά νεκρού ΝΑΤΟ», ένα άλλο τσιτάτο του Μακρόν. Ναι, είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη πρέπει να ενισχύσει τη δική της αμυντική ικανότητα, τελικά με έναν ευρωπαϊκό στρατό, παραδέχεται το ίδιο δημοσίευμα. Όλη η αλήθεια είναι ότι το ΝΑΤΟ είναι πιο ζωτικής σημασίας από ποτέ λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της ρωσικής απειλής. Στην καλύτερη περίπτωση, μια έξοδος των ΗΠΑ, από τις οποίες η Γαλλία θέλει να χειραφετηθεί, είναι απειλητική για τη ζωή της αμυντικής συμμαχίας.

Μιλώντας για την Ουκρανία, ο Μακρόν έβαλε πρόσφατα στο παιχνίδι χερσαία στρατεύματα από κράτη της ΕΕ – δεν ήθελε να τα αποκλείσει ως μια έξυπνη «στρατηγική ασάφεια».

Ωστόσο, ο πρόεδρος έπρεπε να υπολογίσει το γεγονός ότι όχι μόνο το Βερολίνο θα το απέρριπτε δημοσίως, γεγονός που καθιστούσε την επιδιωκόμενη ασάφεια παρωχημένη. Και εδώ η αρχική πρόθεση δεν ήταν λανθασμένη, διότι ο θεμελιώδης αποκλεισμός του να κάνει κάτι, όπως αρέσκεται να κάνει η καγκελάριος, αρχικά ενισχύει τον αντίπαλο. Τελικά, όμως, η προσέγγιση ήταν αντιπαραγωγική. Ο ωφελημένος από αυτή τη βολτίτσα του Μακρόν ήταν για άλλη μια φορά ο Βλαντιμίρ Πούτιν, σημειώνει η Handelsblatt.

Από τη μία πλευρά, ο Μακρόν βγάζει πολλούς ωραίους λόγους και σχεδόν κανείς δεν αμφισβητεί ουσιαστικά τις ευγενείς προθέσεις του- είναι όλα για μια ισχυρή Ευρώπη.

Ωστόσο, οι ανακοινώσεις και οι ενέργειές του είναι πολύ συχνά επιζήμιες για την ευρωπαϊκή υπόθεση. Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς, από την άλλη πλευρά, δείχνει μια επιδεικτική έλλειψη ενδιαφέροντος για τα ευρωπαϊκά οράματα – και προφανώς δεν θεωρεί απαραίτητο να αγωνιστεί για μια κοινή ευρωπαϊκή θέση.

Και τα δύο έθνη που διεκδικούν την ευρωπαϊκή ηγεσία αποδυναμώνουν την Ευρώπη και συχνά διευκολύνουν τους «στρατηγικούς αντιπάλους» τους να εργαλειοποιήσουν την ΕΕ για τα δικά τους συμφέροντα -κυρίως την Κίνα, αναφέρει το ίδιο δημοσίευμα.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πετύχει η αποστολή του Σι να διχάσει την Ευρώπη από τη μία πλευρά, αλλά και να την αξιοποιήσει για τους αντιαμερικανικούς του σκοπούς. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι, λίγο πριν ταξιδέψει στην Ευρώπη, ο Σι προειδοποίησε σχεδόν αυτολεξεί με τον Μακρόν ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να γίνει υποτελής της Αμερικής.

Άλλωστε, ο Μακρόν κάλεσε στη συνάντηση με τον Σι την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία επίσης τάσσεται υπέρ μιας σκληρής στάσης στην εμπορική πολιτική έναντι του Πεκίνου, αλλά, σε αντίθεση με τον Μακρόν, είναι διατλαντιστής δια παντός. Η καγκελάριος, o οποίος επίσης προσκλήθηκε, είχε πιο σημαντικά πράγματα να κάνει, σημείωσε με νόημα η Handelsblatt.