Μια πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε εκπληκτικές πληροφορίες για τον προϊστορικό πληθυσμό της Βόρειας Αφρικής, χάρη στην γενετική ανάλυση δύο γυναικών που μουμιοποιήθηκαν φυσικά πριν από περισσότερα από 7.000 χρόνια στο καταφύγιο Takarkori, στη νότια Λιβύη.
Σήμερα, η θέα από το καταφύγιο Takarkori, στην έρημο Σαχάρα, είναι κυρίως ατελείωτοι αμμόλοφοι και άγονες εκτάσεις. Ωστόσο, πριν από 7.000 χρόνια, η περιοχή αυτή ήταν μια καταπράσινη και φιλόξενη σαβάνα, γεμάτη με ποτάμια και λίμνες, που υποστήριζαν μια ποικιλία ζώων, όπως ιπποπόταμους και ελέφαντες.
Η πρόσφατη μελέτη, η οποία περιλαμβάνει τη γενετική ανάλυση των λειψάνων αυτών των δύο γυναικών, αποκαλύπτει ότι οι κάτοικοι της «πράσινης Σαχάρας» ήταν μια απομονωμένη ομάδα, η οποία πιθανώς ζούσε στην περιοχή για δεκάδες χιλιάδες χρόνια, αναφέρει το CNN.
Ancient DNA extracted from the bones of ppl who lived in the Sahara Desert 7,000 yrs ago when it was a lush savanna reveals a previously unknown population that was entirely disconnected from ppl living in sub-Saharan Africa at the time…
(S) https://t.co/DQkc6e2047— Steven Ashley (@steveashleyplus) April 3, 2025
Οι μούμιες των δύο γυναικών, που ανακαλύφθηκαν σε εξαιρετική κατάσταση, παρέχουν για πρώτη φορά πλήρη γονιδιωματικά δεδομένα από ανθρώπινα υπολείμματα που βρέθηκαν σε τόσο θερμό και ξηρό περιβάλλον.
Η ομάδα των επιστημόνων, υπό τη διεύθυνση του Savino di Lernia από το Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης, και του Harald Ringbauer από το Ινστιτούτο Max Planck στη Γερμανία, σημειώνει ότι οι κάτοικοι της Σαχάρας αυτής της περιόδου ήταν γενετικά απομονωμένοι από άλλους πληθυσμούς. Το γεγονός αυτό διαφοροποιεί τη συγκεκριμένη περιοχή από άλλες, όπως η Ευρώπη, όπου υπήρχε μεγαλύτερη γενετική ανάμειξη.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature έδειξε ότι οι κάτοικοι της περιοχής δεν ήταν πιθανώς μέρος ενός μετανάστευτικού δρόμου που συνδέει την υποσαχάρια Αφρική με τη Βόρεια Αφρική, παρά τις πιο φιλόξενες συνθήκες της Σαχάρας. Αντίθετα, οι ερευνητές θεωρούν ότι η κτηνοτροφία, η οποία αναπτύχθηκε εκεί, ήρθε μέσω πολιτιστικής διάχυσης και όχι μέσω πληθυσμιακής αντικατάστασης.
Επιπλέον, η ανάλυση των δειγμάτων DNA αποκάλυψε ότι οι κάτοικοι της περιοχής ήταν γενετικά απομονωμένοι, αλλά διατηρούσαν πολιτιστικές συνδέσεις με άλλες περιοχές της Αφρικής, όπως την κοιλάδα του Νείλου και την υποσαχάρια Αφρική.
Η έρευνα ενίσχυσε την υπόθεση ότι η κτηνοτροφία αναπτύχθηκε μέσω αλληλεπίδρασης με άλλες ομάδες και όχι από την αντικατάσταση του πληθυσμού.
Η έκθεση αυτή καταδεικνύει τη σημασία της γενετικής ανάλυσης στην ανασύνθεση της προϊστορικής ανθρώπινης ιστορίας και προσφέρει νέες προοπτικές για την κατανόηση των ανθρώπινων μεταναστεύσεων και των πολιτιστικών αλλαγών στην περιοχή της Σαχάρας.
Να σημειωθεί ότι πριν από σχεδόν 100 χρόνια, ο Ούγγρος εξερευνητής, Lászlo Almásy, διέσχιζε την έρημο Σαχάρα όταν συνάντησε κάτι ανεξήγητο σε μια σπηλιά. Στους τοίχους των βράχων, είδε ανθρώπινες μορφές ζωγραφισμένες χιλιάδες χρόνια νωρίτερα που έμοιαζαν να κολυμπούν ειρηνικά στη μέση της ερήμου. Κάποιοι πίστευαν ότι αντιπροσώπευαν πτώματα, ακόμη και ψυχές που επέπλεαν στα νερά του Nun, του αρχέγονου ωκεανού του αιγυπτιακού πολιτισμού. Ο Almásy πρότεινε ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο απλώς για ανθρώπους που κολυμπούσαν, επειδή η Σαχάρα δεν ήταν πάντα έρημος.
Πηγή: CNN
