Είναι γεγονός πως το ζήτημα της κατανάλωσης νερού βρίσκεται εδώ και καιρό στο τραπέζι των παγκόσμιων συζητήσεων, με τη βιομηχανία της μόδας να παίζει σημαντικό ρόλο στα επίπεδα νερού που «χάνονται»
Και ενώ συχνά, η προσοχή επικεντρώνεται στην κατανάλωση που προκύπτει από την πλύση των ρούχων, το μεγάλο κεφάλαιο της κατανάλωσης κατά τη διάρκεια της παραγωγής περνά απαρατήρητο.
Αυτή η «αόρατη» κατανάλωση νερού, είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη από αυτή που φαντάζεται κανείς και έχει άμεσο αντίκτυπο στα αποθέματα νερού σε παγκόσμιο επίπεδο. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να γίνει πλέον «ορατή», προκειμένου να ρυθμιστεί.
Το νερό που «χάνεται» και δεν φαίνεται
Πράγματι, λοιπόν, η παραγωγή ενός ρούχου απαιτεί τεράστιες ποσότητες νερού και αυτό αφορά όχι μόνο στο ύφασμα, αλλά και στις διαδικασίες καλλιέργειας, επεξεργασίας και βαφής εν γένει. Με άλλα λόγια, από την αρχή της διαδικασίας παραγωγής μέχρι και τη στιγμή που το ρούχο είναι έτοιμο, ο όγκος του νερού που έχει καταναλωθεί σε κάθε πτυχή της παραγωγής, αγγίζει υπέρογκα ποσά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παραγωγή ενός απλού t-shirt, κατά την οποία απαιτούνται 2.700 λίτρα νερού, ενώ για να φτιαχτεί ένα τζιν παντελόνι, χρειάζονται τουλάχιστον 10.000 λίτρα νερού. Έτσι, από τη συγκομιδή της πρώτης ύλης, όπως το βαμβάκι, όπου για να παραχθεί χρειάζεται και αυτό με τη σειρά του 10.000 λίτρα νερού, μέχρι το στάδιο της επεξεργασίας και της τελειοποίησης του ρούχου, το νερό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας. Όσο για τη διαδικασία της βαφής των υφασμάτων και αυτή απαιτεί μεγάλες ποσότητες νερού και συνήθως, πραγματοποιείται σε περιοχές με περιορισμένα υδάτινα αποθέματα, όπως για παράδειγμα η Νότια Ασία.
Οι ορατές επιπτώσεις και η έμπρακτη αντιμετώπιση
Σε παγκόσμια κλίμακα, ο αντίκτυπος αυτής της «αόρατης» κατανάλωσης νερού γίνεται ολοένα και πιο αισθητός τόσο στις περιοχές που ήδη έχουν μειωμένα αποθέματα νερού, όσο και στις υπόλοιπες. Δεδομένου, μάλιστα, ότι μέσα στο ποσό του νερού που καταναλώνεται κατά τις βιομηχανικές διαδικασίες υπάρχουν και χημικά προϊόντα, τα ποτάμια και τα υπόγεια ύδατα ρυπαίνονται, απειλώντας την υγεία των τοπικών κοινοτήτων και κατ’ επέκταση, την οικολογική ισορροπία.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες αυτές, ρυθμίζοντας την κατανάλωση που συνοδεύει την παραγωγή ρούχων, μέσα από ουσιαστικές λύσεις τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Τι μπορούν να κάνουν δηλαδή οι καταναλωτές; Να επιλέγουν ρούχα που παράγονται με αειφόρο τρόπο και έχουν μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, όπως αυτά που είναι φτιαγμένα από οργανικό βαμβάκι ή ανακυκλωμένα υλικά, αλλά και να εντάξουν την ανακύκλωση ρούχων και υλικών στις συνήθειές τους.
Όσο για τις κινήσεις που μπορεί να κάνει η ίδια η βιομηχανία, σε συνδυασμό με τους θεσμούς, ένα πρώτο βήμα είναι η αντικατάσταση του βαμβακιού με πιο βιώσιμα υλικά, όπως το μαλλί, το λινάρι ή τα ανακυκλωμένα υλικά που καταναλώνουν λιγότερο νερό από το βαμβάκι. Επιπλέον, καταλυτικής σημασίας είναι η υιοθέτηση πιο βιώσιμων τεχνικών καλλιέργειας, με τη χρήση βιολογικών λιπασμάτων και ορθολογικής άρδευσης.
Το νερό που καταναλώνεται καθημερινά, δεν περιορίζεται μόνο σε όσα βλέπει το μάτι, αλλά εκτείνεται και σε δραστηριότητες που δεν μοιάζουν τόσο προφανείς. Στην περίπτωση της βιομηχανίας των ρούχων, λοιπόν, η ανάγκη για «ορατότητα» του προβλήματος είναι μεγάλη, όπως για η ενεργή αντιμετώπισή του.
