Αν είσαι γονιός, ξέρεις καλά ότι κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό στα μαθήματα, στα παπούτσια με κορδόνια και στη χρήση ψαλιδιού που μοιάζει με όπλο μαζικής καταστροφής. Κάπου ανάμεσα στη σχολική καθημερινότητα και στις μικρές μάχες για την ανάγνωση, υπάρχουν στιγμές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν αυτά τα «κολλήματα» είναι απλώς φάσεις ή κάτι που χρειάζεται μια πιο προσεκτική ματιά. Εκεί μπαίνουν οι ειδικοί και σου λένε ότι υπάρχουν κάποια πρώτα καμπανάκια που σχετίζονται με τους λεγόμενους «δυσ» θεματικούς, δυσλεξία, δυσγραφία, δυσπραξία, όλα νευροαναπτυξιακά και πολύ πιο συχνά απ’ όσο νομίζεις. Δεν χρειάζεται πανικός, χρειάζεται ενημέρωση για να ξέρεις πότε κάτι αξίζει διερεύνηση.
Όταν ο κόσμος του παιδιού μοιάζει λίγο διαφορετικός από τον δικό σου
Οι ειδικοί συχνά τονίζουν ότι τα παιδιά με κάποιο δυσ μπορεί να δείχνουν πως «δουλεύουν» λίγο διαφορετικά σε σχέση με τους συνομηλίκους τους. Δεν είναι ότι δεν προσπαθούν, είναι ότι το μυαλό τους ακολουθεί μια δική του διαδρομή. Μπορεί να βλέπεις δυσκολία σε λεπτές κινήσεις, κάτι τόσο μικρό όσο το να κρατήσουν σωστά ένα μολύβι ή να κόψουν μια γραμμή που δεν θυμίζει ράλι εκτός δρόμου. Μπορεί να υπάρχει αδεξιότητα, καθυστέρηση σε δεξιότητες όπως τα κορδόνια ή το ποδήλατο ή μια αίσθηση ότι ο συντονισμός τους κάνει ό,τι θέλει. Αυτά δεν σημαίνουν διάγνωση, δείχνουν όμως ότι ίσως χρειάζεται ένας ειδικός να βάλει τη δική του οπτική, ώστε να δεις αν αυτός ο διαφορετικός τρόπος είναι μέρος μιας νευροαναπτυξιακής ιδιαιτερότητας.
Η ανάγνωση που γίνεται αγώνας αντοχής
Το «δεν του αρέσει το διάβασμα» πολλές φορές κρύβει κάτι βαθύτερο. Η δυσλεξία δεν εμφανίζεται με μεγάλα δράματα, αλλά με μικρά σημάδια που, αν τα βάλεις δίπλα δίπλα, αρχίζουν να σχηματίζουν εικόνα. Αν παρατηρείς αργή ανάγνωση, πολλή προσπάθεια για λίγες γραμμές, μπέρδεμα σε γράμματα που μοιάζουν, παραλείψεις και συνεχείς διακοπές, τότε ίσως δεν έχεις μπροστά σου ένα παιδί που «βαριέται», αλλά ένα παιδί που παλεύει διπλά για κάθε ήχο. Οι επαγγελματίες τονίζουν ότι, όσο πιο νωρίς το δεις, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να γίνει παρέμβαση και να ξεκλειδώσει ο κόσμος των βιβλίων με τρόπο που δεν κουράζει αλλά απελευθερώνει.
Τα μαθηματικά που γίνονται πηγή άγχους
Αν κάθε φορά που ανοίγετε το βιβλίο των μαθηματικών νιώθεις ότι αρχίζεις έναν μικρό Γολγοθά, σταμάτα πριν κατηγορήσεις τον εαυτό σου για έλλειψη υπομονής. Η δυσκολία με τους αριθμούς, τις πράξεις, τις έννοιες «μεγαλύτερο από» και «μικρότερο από» ή η αδυναμία να ακολουθήσει τα βήματα ενός προβλήματος μπορεί να δείχνει προς δυσπραξία ή δυσκολίες όπως η δυσκολία μνήμης εργασίας, που επηρεάζει την κατανόηση των μαθηματικών διαδικασιών. Τα παιδιά που φοβούνται τα μαθηματικά δεν είναι «αδύναμα», είναι παιδιά που χρειάζονται έναν άλλον δρόμο για να μπουν στο νόημα και έναν ειδικό που θα δώσει τις κατάλληλες στρατηγικές.
Θέλεις να βλέπεις το παιδί σου να ανασαίνει ελεύθερα μέσα στον κόσμο της μάθησης και αυτό είναι που έχει πραγματική σημασία. Οι δυσ δεν είναι ταμπέλες, είναι εργαλεία κατανόησης που σας βοηθούν να βρείτε τρόπους να μειώσετε τη δυσκολία και να αυξήσετε τη χαρά. Ένας σωστός ειδικός, λίγη παρατήρηση και πολλή αγάπη μπορούν να μετατρέψουν την αγωνία σε ανακούφιση και τις προκλήσεις σε super power, γιατί ένα παιδί που καταλαβαίνει τον εαυτό του έχει ήδη κάνει το πιο σημαντικό βήμα.
Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock
