Η Αγία Φεβρωνία, η οποία τιμάται σήμερα 25 Ιουνίου, έζησε κατά το δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ. και διακρινόταν για την εκθαμβωτική, χαρισματική ομορφιά της και το ψυχικό της κάλλος.
Η Φεβρωνία ήταν περιζήτητη νύμφη αλλά σε ηλικία 17 ετών επέλεξε τον δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της Βρυένη. Γρήγορα και παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής, βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεση, τον ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Κάποια ημέρα, ένα στρατιωτικό σώμα, το οποίο καταδίωκε χριστιανούς με επικεφαλής το Σεληνό, έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Φεβρωνία όμως, η οποία ήταν άρρωστη, δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.
Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α’ Έπιστολή Πέτρου, ε’ 1). Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.
Αγία Φεβρωνία
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Απολυτίκιο
Ως της ασκήσεως ρόδον ηδύπνευστον, οσμὴν αθλήσεως τω κόσμω έπνευσας, εις οσμήν μύρων του Χριστού δραμούσα ασχέτω πόθω· όθεν ως παρθένον σε και οσίαν και μάρτυρα, θαυμαστώς εδόξασε Φεβρωνία ο Κύριος, ω πρέσβευε υπέρ των βοώντων· χαίρε σεμνὴ οσιομάρτυς.
