
Ο Τζιόρτζιο Αρμάνι ήταν προσιτός λόγω του μεγέθους του brand, παρέμενε ωστόσο εξίσου απρόσιτος.
Το αποκαλόκαιρο κατέφθασε με την εκδημία του Giorgio Armani. Ενός ανθρώπου που ταυτίστηκε με το Made in Italy και το προήγαγε, συνομιλώντας με το ωραίο. Και με τη διάσταση του ωραίου που είναι σύμφωνη με το μέτρο· αυτό που εμείς λέγαμε κάποτε «καλλιέπεια». Γιατί έτσι πορεύτηκε, τόσο ιδιωτικά όσο και επιχειρηματικά.
Ο Τζιόρτζιο Αρμάνι, πέρα από τις «ελεγείες» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την «αντανακλαστική» αναπαραγωγή φωτογραφιών ή αποφθεγμάτων — αντίστοιχες, ωστόσο, του διαμετρήματός του —, την ίδια στιγμή που ήταν προσιτός λόγω του μεγέθους του brand, παρέμενε εξίσου απρόσιτος· όχι μόνο λόγω της διακριτικότητάς του, αλλά κυρίως επειδή το να φοράς Armani δεν ήταν καταναλωτική πράξη, αλλά αποδοχή μιας συγκεκριμένης αισθητικής άποψης και επιλογής. Άλλωστε, η κομψότητα, η αρχοντιά και η ομορφιά έχουν διαταξικό χαρακτήρα.
Υπήρξε από τους τελευταίους στα πρόσωπα και την πορεία των οποίων συναντώνται τα στοιχεία της ανθρώπινης ευφυΐας, νοημοσύνης και αυτονομίας· δηλαδή η ταυτότητα, η προσωπικότητα, η δημιουργικότητα. Αρετές που έρχονται σε αντίστιξη με τον κρετινισμό και τη γελοιότητα (ridicolità, όπως λένε οι Ιταλοί) μιας εποχής απρόσωπης, μαζικής και επιφανειακής· μιας εποχής που μπορεί να εντυπωσιάζει prima facie ως εκκεντρική, αλλά ουδέποτε απολαμβάνει τη διαχρονικότητα και την ανθεκτικότητα της μνήμης.
Μια ιδέα για την ομορφιά που ακολουθεί τη φύση, το ανεπιτήδευτο, την αυθεντική κομψότητα, την εκφραστικότητα του εσωτερικού μας κόσμου μέσω των ενδυματολογικών επιλογών. Γι’ αυτό και ο Giorgio Armani κατάφερε, μέσω της τέχνης του, να συνομιλεί πάντα με το υψηλό: είτε στον κινηματογράφο, είτε στον πολιτισμό, είτε στον αθλητισμό. Μια πολυδιάστατη προσωπικότητα με πολυδιάστατο έργο, που συνδέθηκε και ταυτίστηκε με τη μητροπολιτική ανάπτυξη του Μιλάνο, εξέφρασε και ανανέωσε την ιταλικότητα, ενσάρκωσε την ομορφιά του να είσαι άνθρωπος. Και η απροσωποποίηση της σύγχρονης εποχής μας στερεί αυτές τις συγκινήσεις.





