Μήπως θα πρέπει να γίνουμε λίγο πιο… πολο-μένοι;

Τα κορίτσια της Εθνικής ομάδας πόλο κατέκτησαν χθες την κορυφή του κόσμου και για έναν αθλητή αυτή είναι μια στιγμή που δεν μπορεί να την αντικαταστήσει τίποτε. Δεν είναι απλώς μια ευτυχής στιγμή, αλλά το επιστέγασμα μιας πορείας που απαιτεί πολύ δουλειά, επιμονή και ταλέντο.
Αθλήματα όπως το πόλο έχουν δώσει στις χώρα πολύ μεγάλες διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Και η εθνική των γυναικών και αυτή την ανδρών βρίσκονται σχεδόν πάντα στις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου, καταφέρνοντας συχνά να ανεβαίνουν στο βάθρο. Και αυτή η επιτυχία, αυτή η ευτυχής στιγμή που χαρίζουν στον εαυτό τους και σε όλους μας δεν ανταποδίδεται με τον ίδιο τρόπο.
Ας φανταστούμε την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου παγκόσμια πρωταθλήτρια. Τα πανηγύρια θα διαρκούσαν επί μέρες, ενώ σε όλη τη διάρκεια των αγώνων η χώρα θα παραληρούσε. Λογικό θα πει κανείς, το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα στον πλανήτη και αυτό δεν αλλάζει από κάποια επιτυχία σε άλλο άθλημα. Πλην όμως θα πρέπει να αρχίσουμε να στρέφουμε το βλέμμα μας και στους αθλητές που έχουν τη στόφα πρωταθλητή, κορίτσια, ορισμένα στην αρχή της καριέρας τους που δείχνουν ότι έχουν αποκτήσεις εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, αλλά και το μέταλλο του νικητή, κάτι που φαίνεται από το πρώτο λεπτό μέσα στο γήπεδο.
Το πόλο έχει αποδείξει επί πολλά χρόνια ότι αξίζει την προσοχή μας, αξίζει οι εθνικές του ομάδες να γίνουν και αυτές επίσημες αγαπημένες του κόσμου, καθώς ποτέ δε ζήτησαν τίποτε περισσότερο από ένα χειροκρότημα. Άλλωστε έχουν πολύ δρόμο μπροστά και όπως φαίνεται αυτός ο δρόμος θα είναι στρωμένος με… χρυσό.



