Στην Ελλάδα έχουμε μια συνήθεια: να ασχολούμαστε με τα προβλήματα όταν αυτά έχουν ήδη πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις – συνήθως επειδή έχουμε ήδη αρκετά προβλήματα. Στην περίπτωση του λεοντόψαρου, όταν καταλάβουμε το μέγεθος του κινδύνου, θα είναι ήδη πολύ αργά.
Η εισβολή του λεοντόψαρου στη Μεσόγειο ξεκίνησε το 2013, όταν καταγράφηκε για πρώτη φορά στα ανοικτά της Κύπρου. Το είδος αυτό διείσδυσε μέσω της Διώρυγας του Σουέζ, εκμεταλλευόμενο το άνοιγμα της θαλάσσιας οδού μεταξύ Ερυθράς Θάλασσας και Μεσογείου. Η άνοδος της θερμοκρασίας των νερών έχει επιτρέψει στο λεοντόψαρο όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να εγκαθίσταται μόνιμα στα ανατολικά και νοτιοανατολικά τμήματα της λεκάνης.
Σήμερα, ο πληθυσμός του αυξάνεται εκθετικά, απειλώντας σοβαρά την αλιεία, τη βιοποικιλότητα και την οικολογική ισορροπία του μοναδικού αυτού θαλάσσιου οικοσυστήματος.Το λεοντόψαρο είναι εντυπωσιακό στην όψη αλλά καταστροφικό στη συμπεριφορά του. Σε περιοχές όπου έχει εγκατασταθεί, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Και δεν είναι μόνο αυτό: Ένα θηλυκό λεοντόψαρο μπορεί να γεννά έως και 42.000 αυγά την εβδομάδα, δηλαδή πάνω από 2.200.000 αυγά τον χρόνο. Αν συνεχίσει η εξάπλωσή του με αυτούς τους ρυθμούς, σε πέντε χρόνια θα έχουμε έως και 30% λιγότερα ψάρια στη Μεσόγειο από ό,τι σήμερα.
Η Μεσόγειος δεν είναι απλά μια ακόμα θάλασσα. Είναι το μεγαλύτερο κλειστό θαλάσσιο οικοσύστημα του πλανήτη και φιλοξενεί περισσότερα από 11.000 είδη ζώων, από τα οποία 9% των περίπου 540 ιθαγενών ψαριών είναι ενδημικά – δηλαδή δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Κάθε απώλεια εδώ είναι παγκόσμια.
Η ελπίδα πως η τοπική πανίδα θα προσαρμοστεί είναι μάλλον ουτοπική. Ακόμη και η αφαίρεσή τους δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τα αγκάθια τους παραμένουν επικίνδυνα ακόμα και μετά τον θάνατό τους, καθώς το δηλητήριο παραμένει ενεργό. Ένα απλό τρύπημα μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο και πρήξιμο, λόγω της έκκρισης δηλητηρίου από ειδικούς αδένες που βρίσκονται στις σπονδυλικές ακίδες.
Ωστόσο, υπάρχει μια διέξοδος: η ανθρώπινη κατανάλωση. Το λεοντόψαρο είναι νόστιμο, υψηλής διατροφικής αξίας και δεν είναι δηλητηριώδες – μόνο τα αγκάθια του περιέχουν δηλητήριο. Όπου έχουν εφαρμοστεί προγράμματα που προωθούν την κατανάλωση λεοντόψαρων, έχει παρατηρηθεί μερική μείωση των πληθυσμών τους.
Δυστυχώς, η παραπληροφόρηση παραμένει ισχυρή. Πολλές αλιευτικές κοινότητες αποφεύγουν να τα πιάσουν γιατί πιστεύουν πως είναι δηλητηριώδη στο σύνολό τους, αφήνοντας έτσι τα λεοντόψαρα να συνεχίζουν ανενόχλητα την καταστροφή, ενώ στοχεύουν είδη που είναι οικολογικά πολύτιμα.
Αν θέλουμε να προστατεύσουμε τη θάλασσά μας και τις παραδόσεις μας, πρέπει να δράσουμε τώρα. Ενημέρωση, στοχευμένο ψάρεμα, εμπορική αξιοποίηση. Το λεοντόψαρο δεν θα εξαφανιστεί. Αλλά μπορούμε να το ελέγξουμε — αν το θελήσουμε πραγματικά.
H σύζυγος του Αντετοκούνμπο, Μαράια, καταγγέλλει απειλές από Τούρκους: «Θα σκοτώσουμε όλη την οικογένειά σου» της γράφουν
Στη Νέα Δημοκρατία προσχώρησε ο Ανδρέας Λοβέρδος
Ηλέκτρα Δελαβόγια
