
Εξωτερικά δεν μπορούν να αλλάξουν πολλά στα σπίτια στην Ύδρα, αλλά μέσα έγιναν σημαντικές διαφοροποιήσεις στα υλικά.
H Ύδρα είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα νησιά στην Ελλάδα. Μοναδικό για έναν και μόνο λόγο. Όχι για τις παραλίες ή την ομορφιά του. Από αυτή την άποψη, όλα τα νησιά και όλοι οι τόποι είναι μοναδικοί. Η Ύδρα έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πως απαγορεύεται να χτιστεί κάποιο νέο κτήριο, απαγορεύεται οποιαδήποτε δόμηση. Ό,τι κτήρια διαθέτει το νησί, αυτά θα έχει πάντοτε. Αυτό σημαίνει ότι για να εξελιχθούν οι κατοικίες ή να βρεθούν νέα καταλύματα, οι ανακαινίσεις είναι η μόνη λύση. Η αρχαιολογική υπηρεσία αποφασίζει για οτιδήποτε γίνει στο νησί που, λόγω του ότι δεν έχει δρόμους και κινούνται όλοι με πόδια ή με ιπποειδή, είναι πολύ αυστηρή. Αυστηρή και για να διατηρήσει το νησί τον χαρακτήρα του.
Η Ύδρα είναι από τα λίγα νησιά που κρατάει την ταυτότητα της αρχιτεκτονικά και σε αυτό βοηθάνε και άνθρωποι όπως ο αρχιτέκτοντας Κωνσταντίνος Πίττας. Απόδειξη της δουλειάς του είναι ένα «καταφύγιο» που ανέδειξε η δημοσιογράφος Μελίνα Αρβανίτη-Πολλάτου για το Archisearch.gr. Πρόκειται για το ονομαζόμενο σπίτι του Καπετάν Ηλία, μια υπεραιωνόβια κατοικία που χαρακτηρίζεται από την πατροπαράδοτη στέρνα, μια ανακατασκευή της σκάλας που ενώνει τους δύο ορόφους της και τις πολύχρωμες τοιχογραφίες που ανακαλύφθηκαν μέσα από μια… αρχαιολογικού τύπου διαδικασία.

Πώς ήταν η μονοκατοικία στα πρώιμα χρόνια της και πώς είναι σήμερα.
Μια μνημειώδης μονοκατοικία στην Ύδρα
Τα σπίτια δεν είναι απλά υλικά που μας περιβάλλουν ενωμένα σε συγκεκριμένα σχήματα και δομές. Μετά από λίγο καιρό που ζούμε σε αυτά, τα σπίτια γίνονται ψυχές. Οι μνήμες μας ποτίζουν τους τοίχους και αποκτούν την ψυχή μας, με αποτέλεσμα κάθε επόμενος κάτοικος να νιώθει τα «στοιχειά» των παρελθοντικών. Τα εξηγεί ο Γκαστόν Μπασελάρ στο βιβλίο του «Η Ποιητική του Χώρου», τα περιγράφει από μια πιο ενδοσκοπική ματιά και ο Μιρτσέα Ελιάντ στο «Ιερό και το Βέβηλο» για τα σύμβολα των ανθρώπων.
Τα σπίτια είναι σύμβολα συναισθημάτων και ζωών και η αρχιτεκτονική το λαμβάνει κι αυτό υπ’ όψιν. Η αρχιτεκτονική, υπό αυτή την έννοια, είναι μια υλική αποτύπωση του άυλου. Και σε αυτό το οίκημα, τα 3 χρόνια που χρειάστηκαν για να ανακαινιστεί, χρειάστηκε μια τέτοια φιλοσοφία από τον κ. Πίττα και το γραφείο του KP Office.
Πρόκειται για μια διώροφη μονοκατοικία που καλύπτει συνολικό εμβαδόν 180 τ.μ., αποτελούμενη από κουζίνα, τραπεζαρία, ευρύχωρο σαλόνι, 2 υπνοδωμάτια με κλιματιστικό, WC και μπάνιο και βρίσκεται στα 700 μέτρα από το λιμάνι, προς την δεξιά μεριά, όπως κοιτάς το λιμάνι, κοντά στην ιστορική οικία του Λάζαρου Κουντουριώτη.
Κάθε μικρή και μεγάλη λεπτομέρεια, αποπνέει την αύρα του νησιού.
Το πρώτο βήμα ήταν να καθαριστούν οι τοίχοι στην εξωτερική τους μεριά, για να μπορέσουν να αφαιρέσουν τον γύψο και να επανορθώσουν το αρχικό χτίσιμο. Σε αυτή τη διαδικασία προέκυψε και η ανακάλυψη πολύχρωμων τοιχογραφιών στην κεντρική κρεβατοκάμαρα, οι οποίες έπρεπε επίσης να διατηρηθούν και να ενισχυθούν. Στα υπόλοιπα σημεία του σπιτιού, στον πυρήνα του, δηλαδή σε σαλόνι, κουζίνα και στα δωμάτια στον πρώτο όροφο, δεν έγιναν ραγδαίες αλλαγές. Όλα τα επίπεδα (ισόγειο, πρώτος όροφος και σοφίτα) ενώθηκαν με μια νέα κατασκευή ξύλινης σκάλας, που στριφογυρίζει με μια απότομη αίσθηση και στη σοφίτα ο φεγγίτης ανοίχτηκε κι άλλο, ώστε να μπορεί να βγαίνει κάποιος στην ταράτσα.
Το οίκημα διαθέτει και ένα δεύτερο κτίσμα, το οποίο μετετράπη σε μια υπερυψωμένη εσωτερική αυλή με ελαιόδεντρα και μουριές, ενώ έγιναν εργασίες στο έδαφος και αντικαταστάθηκε με μια νέα στρώση μείγματος από ντόπιο χαλίκι, πέτρινο δάπεδο και σανίδες.
Αν θες να δείξεις σε κάποιον μια εικόνα για τα σπίτια στην Ύδρα, δείξε του αυτή. Διακόσμηση που «προδίδει» καπεταναίους.
Μετάβαση στο σήμερα
Συνολικά, έγιναν ειδικές κατασκευές για τα παράθυρα, τις πόρτες, τα ντουλάπια της κουζίνας και κάθε άλλη ξυλοεργασία. Όλα τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι φυσικά, δηλαδή ξύλο, πέτρα και μάρμαρο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά στους νιπτήρες. Μετά, ακολούθησαν τα πιο διακοσμητικά στοιχεία, όπως πιάτα με ζωγραφικά μοτίβα, κεντήματα, μαξιλάρια, ελαιογραφίες, ενώ τα έπιπλα επαναδιαμορφώθηκαν και γέμισαν τους κοινόχρηστους χώρους και τις κρεβατοκάμαρες.
Η γενική φιλοσοφία για την αναδιαμόρφωση του σπιτιού, είναι να αναδείξει τη σύνδεση του παρελθόντος με το σύγχρονο. Αυτή είναι μια διαδικασία πολύ λεπτής ισορροπίας, διότι δεν θέλεις να πειράξεις θεμελιακά στοιχεία της κάθε κατασκευής, θες να δώσεις μια αναζωογόνηση ώστε να επεκτείνεις τη διάρκεια ζωή, να βάλεις μοντέρνες πινελιές, αλλά να μην αλλοιώσεις τον χαρακτήρα του χώρου, του επίπλου, του συνολικού κτίσματος.
Τα κρεβάτια συνεισφέρουν κι αυτά στον έντονα ξύλινο χαρακτήρα του σπιτιού.
Το ξύλο στην οικία του Καπετάν Ηλία είναι το κυρίαρχο υλικό, από τα έπιπλα, τις πόρτες και τους πάγκους, μέχρι τα παράθυρα και τα ταβάνια σε κάποιους χώρους, όπως στην κουζίνα. Και κάπως έτσι, ένα σπίτι πλίνθινο, με κεραμοσκεπή, που χτίστηκε κάπου τον 19ο αιώνα, φτάνει στο σήμερα να έχει δεχθεί τις αλλαγές εκείνες που του δίνουν «καύσιμο» για να φτάσει και στον 22ο αιώνα και να αντέξει παραπάνω στον χρόνο.
* Πηγή: Archisearch.gr
** Photo credits: Dudi Hansson
Διαβάστε ακόμη: H ομορφιά του αυθεντικού στο Μεσολόγγι: ένα αποστακτήριο του 1901 απέκτησε νέα ζωή





