Η γιγάντια τρύπα που βρέθηκε πριν από 20 χρόνια στον βυθό της Βόρειας Θάλασσας όντως δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση αστεροειδούς, εκτιμά νέα μελέτη, σύμφωνα με την οποία το συμβάν προκάλεσε ένα καταστροφικό τσουνάμι με ύψος 100 μέτρα.
Ο κρατήρας του Σίλβερπιτ ανακαλύφθηκε το 2002 στη διάρκεια σεισμικών ερευνών για υδρογονάνθρακες, 80 χιλιόμετρα ανατολικά του Γιόρκσαϊρ της Βρετανίας. Η τρύπα έχει διάμετρο 20 χιλιομέτρων και περιβάλλεται από ζώνες ομόκεντρων ρηγμάτων σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων.
Οι αρχικές υποψίες ότι πρόκειται για κρατήρα πρόσκρουσης είχαν αμφισβητηθεί από γεωλόγους, οι οποίοι υποστήριζαν ότι η κοιλότητα δημιουργήθηκε είτε από τη μετακίνηση μεγάλων ποσοτήτων αλατιού είτε από την κατάρρευση του βυθού λόγω ηφαιστειακής δραστηριότητας.
Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο «Nature Communications», η οποία βασίστηκε σε νέα σεισμικά δεδομένα και αναλύσεις πετρωμάτων, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο κρατήρας σχηματίστηκε πριν από 43-46 εκατ. χρόνια λόγω της πρόσκρουσης διαστημικού βράχου με διάμετρο γύρω στα 160 μέτρα.
Κύριο πειστήριο είναι οι κρύσταλλοι χαλαζία που ανασύρθηκαν από γεώτρηση στον βυθό και βρέθηκαν να περιέχουν ίχνη κρουστικής παραμόρφωσης.
Ο αστεροειδής εκτιμάται ότι ήρθε από τα δυτικά και χτύπησε τον βυθό υπό μικρή γωνία. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, δημιούργησε ένα παραπέτασμα κονιορτοποιημένων πετρωμάτων και νερού, ύψους 1,5 χιλιομέτρων, το οποίο στη συνέχεια κατέρρευσε στη θάλασσα και δημιούργησε τσουνάμι.
Ο αστεροειδής είχε αρκετή ενέργεια για να προκαλέσει καταστροφή σε τοπικό επίπεδο, ήταν όμως πολύ μικρότερος από το διαστημικό αντικείμενο των 10-15 χιλιομέτρων που προσέκρουσε στο Τσιξουλούμπ του Μεξικού πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια και οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Περίπου 200 κρατήρες πρόσκρουσης έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στην ξηρά της Γης και ακόμα 33 στον βυθό των ωκεανών. Οπως είπαν οι ερευνητές, ο κρατήρας του Σίλβερπιτ ξεχωρίζει γιατί είναι ασυνήθιστα καλοδιατηρημένος.
