«Υπήρχε μαφία στο Μοναστηράκι – Έτρεχα από τα ξημερώματα για να μη μου φάνε τη θέση»
Επιμέλεια: Δανάη Αλαμάνου
Μια συνέντευξη γεμάτη προσωπικές εξομολογήσεις παραχώρησε ο Ριχάρδος το βράδυ της Δευτέρας (27/10) στην εκπομπή The 2Night Show με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου.
Ο γνωστός επιχειρηματίας μίλησε ανοιχτά για το παρελθόν του, τη μητέρα του που έφυγε από τη ζωή του όταν ήταν παιδί, αλλά και για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε πριν χτίσει την επιτυχία του.
«Ο πατέρας μου με είχε βαφτίσει με δύο ονόματα, Δημήτρης – Ριχάρδος Μυλωνάς. Το Δημήτρης δεν το ξέρει σχεδόν κανείς, ούτε οι υπάλληλοί μου. Ο πατέρας μου ήταν Πειραιώτης και η μητέρα μου Βραζιλιάνα, ζει στην Κόπα Καμπάνα. Έφυγε πριν από 40 χρόνια. Γνωρίστηκαν στη Βραζιλία, όπου ο πατέρας μου είχε ένα σούπερ μάρκετ κι εκείνη μπήκε να ψωνίσει. Έχω κι έναν αδερφό στη Βραζιλία», αποκάλυψε αρχικά.
Μιλώντας για την παιδική του ηλικία, ο Ριχάρδος περιέγραψε με συγκίνηση: «Από 11 χρονών μεγάλωσα χωρίς τη μητέρα μου. Τότε περίπου σταμάτησα και το σχολείο, στην Α’ Γυμνασίου. Δεν ντρέπομαι να το πω. Ο πατέρας μου μού έλεγε πάντα “ναι” σε ό,τι του ζητούσα. Του είπα πως δεν θέλω να πάω σχολείο και μου είπε “ναι”. Δεν μπορούσε να μου πει “όχι”, άσχετα αν ήταν σωστό ή λάθος».
Παρά την απουσία της μητέρας του, ο ίδιος κρατά μόνο αγάπη γι’ αυτήν: «Λατρεύω τη μαμά μου, ό,τι κι αν έκανε — σωστό ή λάθος. Τους γονείς πρέπει να τους τιμάμε στη ζωή μας», είπε χαρακτηριστικά.
Ο Ριχάρδος θυμήθηκε επίσης την εποχή που αναγκάστηκε να δουλέψει πολύ μικρός, μετά τον χωρισμό των γονιών του: «Ο πατέρας μου είχε πολλές επιχειρήσεις, με έπιπλα και ρούχα. Όταν όμως χώρισε, τον πήρε η κάτω βόλτα. Εκεί που είχα μεγαλώσει μέσα στα πλούτη, ξαφνικά βρέθηκα στον δρόμο. Έγινα παλιατζής στα 12 μου, πραγματικά στον δρόμο. Πήγαινα στο καλύτερο σχολείο και μετά μάζευα πράγματα για να ζήσω».
«Υπήρχε μία μαφία στο Μοναστηράκι τότε. Αν δεν έφτανες στις 5:30 το πρωί, δεν μπορούσες να έχεις τη θέση σου, ούτε τίποτα. Αγόραζα ό,τι έφερναν και έκανα παζάρια για να αγοράσω ό,τι είχαν στα σακιά — χωρίς καν να ξέρω τι υπήρχε μέσα. Αν έχανα χρόνο, θα έπεφταν τα άλλα “κοράκια” και θα μου τα “έτρωγαν”», αποκάλυψε.
Ο ίδιος θυμάται πώς από τη φτώχεια κατάφερε να στήσει τη δική του επιχείρηση: «Όταν έβγαινε ο ήλιος, τα έστηνα όλα σαν να ήταν δικά μου και τα πουλούσα. Πήγαινε πάρα πολύ καλά. Έβγαλα αρκετά λεφτά και άνοιξα το πρώτο μου κατάστημα στο Σύνταγμα, στα 24 μου χρόνια. Ήταν εμπορικό κατάστημα, καμία σχέση με ενεχυροδανειστήρια τότε».
Με ειλικρίνεια εξήγησε και το πώς ο φόβος του παρελθόντος έγινε κινητήριος δύναμη στη ζωή του: «Ένα πράγμα που με κάνει να τρέχω πίσω από τα λεφτά είναι ο φόβος να μην ξαναγυρίσω πίσω σε εκείνες τις εποχές. Ήταν μία πολύ άσχημη περίοδος της ζωής μου».
Στη συνέχεια, ο Ριχάρδος μίλησε για την επιχειρηματική του πορεία και για το πώς ξεκίνησε τα ενεχυροδανειστήρια του, τονίζοντας πως όλα έγιναν με απόλυτη νομιμότητα: «Το 2011 άνοιξα το πρώτο ενεχυροδανειστήριο στην Ελλάδα. Είναι ένα κατάστημα που απαιτεί άδεια από την αστυνομία, ελέγχουν το ποινικό σου μητρώο — κι εγώ έχω ολόλευκο ποινικό μητρώο».
Η συνέντευξή του αποκάλυψε μια άγνωστη πλευρά του επιχειρηματία: έναν άνθρωπο που ξεκίνησε από το μηδέν, δούλεψε σκληρά και κατάφερε, μέσα από ταπεινά ξεκινήματα, να φτάσει στην κορυφή.
