Σε κλίμα οδύνης πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Τρίτης (4/3) η κηδεία του Αλέξη Κούγια στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στην Βουλιαγμένη.
Ο γνωστός ποινικολόγος έφυγε από την ζωή την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 74 ετών έπειτα από μάχη τριών ετών με τον καρκίνο.
Τραγικές φιγούρες τα παιδιά του, Χρίστος και Μάιρα, που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, λέγοντας το τελευταίο αντίο στον πατέρα τους.
Η Μάιρα Κούγια ανέφερε πως ο πατέρας της ήταν ο «πρώτος άνθρωπος που με αγάπησε τόσο πολύ» και τόνισε πως η πρώτη του προτεραιότητα και ο λόγος που δεν τα παρατούσε ποτέ ήταν εκείνη και ο αδελφός της.
Από την πλευρά του, ο Χρίστος Κούγιας είπε, μεταξύ άλλων, πως ο επιτυχημένος ποινικολόγος δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε και εκπλήρωσε τον στόχο που είχε θέσει, να γίνει μύθος. «Ήσουν το είδωλό μου, δεν σε συγκρίνω με κανέναν άλλον», σημείωσε ο γιος του Αλέξη Κούγια και ολοκλήρωσε τον επικήδειό του εκφράζοντας την αγάπη του για τον πατέρα του.
Ο επικήδειος της Μάιρας Κούγια
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πυροτεχνήματα, τα μπαλόνια και τις όμορφες στιγμές που έχουμε περάσει μαζί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ να σε βλέπω στην πρώτη σειρά με μια ανθοδέσμη σε κάθε σχολική επίδειξη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ να με παίρνεις τηλέφωνο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο αγαπούσες εμένα και τον Χρήστο. Ήσουν ο πρώτος άνθρωπος που με αγάπησε τόσο πολύ. Ήμασταν η πρώτη σου προτεραιότητα, ο λόγος που αγωνιζόσουν καθημερινά και δεν τα παρατούσες ποτέ. Ένας άνθρωπος τόσο δυνατός, αγωνιστής. Θα είσαι για πάντα για μένα νικητής».
Ο επικήδειος του Χρίστου Κούγια
«Αγωνίστηκε γιατί ήταν μαχητής. Για να συνεχίσει να πηγαίνει στα δικαστήρια, για να συνεχίσει να πηγαίνει στα γήπεδα. Για να συνεχίσει να είναι δίπλα μου, να είναι το στήριγμα των παιδιών του. Ο πατέρας μου παρόλο που ήταν εξαίρετος σε όλους τους τομείς, δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε. Γνώριζε τι σημαίνει να μην έχεις τίποτα. Τότε δεν είχε τίποτα να χάσει.
Είχε θέσει έναν στόχο στη ζωή του, να γίνει μύθος. Και έγινε. Όσο περνούσαν τα χρόνια δεν είχε λόγο να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Όμως είχε περισσότερα να χάσει απ’ όταν ξεκίνησε. Παρ’ όλα αυτά δεν κατέβασε ποτέ το κεφάλι. Δεν άλλαξε τρόπο ζωής, δεν κρύφτηκε ποτέ. Δεν φοβήθηκε κανέναν, τους κοιτούσε όλους στα μάτια ανεξαιρέτως.Αγαπημένε μου μπαμπά ήσουν ένας αληθινός άνθρωπος. Ήσουν μάγκας και γενναίος. Όπως έχω ξαναπεί ήσουν το είδωλό μου, δεν σε συγκρίνω με κανέναν άλλον. Αγαπημένε μου πατέρα ελπίζω να είσαι περήφανος για μας. Σ’ αγαπώ πολύ».
