Τα μικροπλαστικά έχουν γίνει πλέον τόσο διαδεδομένα, ώστε τα πίνουμε, τα τρώμε και τα εισπνέουμε. Ως αποτέλεσμα, εντοπίζονται στα κόπρανα, στους πλακούντες, στα αναπαραγωγικά όργανα και στον εγκέφαλό μας. Τώρα, αυτά τα σωματίδια που προέρχονται από ορυκτά καύσιμα και έχουν μέγεθος μικρότερο από 5 χιλιοστά, βρέθηκαν ακόμη και βαθιά μέσα στα κόκαλά μας.
Μια νέα ανασκόπηση 62 μελετών δείχνει ότι τα μικροπλαστικά και τα ακόμη μικρότερα νανοπλαστικά επηρεάζουν την υγεία του σκελετού μας με πολλαπλούς τρόπους. Όπως εξηγεί ο ιατρικός επιστήμονας Ροντρίγκο Μπουένο ντε Ολιβέιρα από το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Καμπίνας στη Βραζιλία:
«Ένας σημαντικός όγκος έρευνας δείχνει ότι τα μικροπλαστικά μπορούν να φτάσουν βαθιά μέσα στον οστικό ιστό, δηλαδή στον μυελό των οστών, και να προκαλέσουν πιθανές διαταραχές στον μεταβολισμό του».
Όπως αναφέρει το Science Alert, ορισμένες μελέτες σε ανθρώπους εντόπισαν αυτά τα υπολείμματα πλαστικού να συσσωρεύονται στους οστικούς ιστούς μέσω του αίματος, έπειτα από κατάποση.
Τι κάνουν τα μικροπλαστικά στα οστά
Εκεί, όπως έχουν δείξει μελέτες σε ζώα, μπορούν να μειώσουν την ανάπτυξη των οστών. Επιπλέον, οι διαταραχές στους οστεοκλάστες – τα κύτταρα που υποστηρίζουν την ανάπτυξη και επιδιόρθωση των οστών – μπορεί να οδηγήσουν σε εξασθένηση των οστικών δομών, καθιστώντας τα ήδη επιβαρυμένα οστά πιο ευάλωτα σε παραμορφώσεις και κατάγματα.
«Μελέτες in vitro σε κύτταρα οστικού ιστού έχουν δείξει ότι τα μικροπλαστικά μειώνουν τη βιωσιμότητα των κυττάρων, επιταχύνουν τη γήρανσή τους και μεταβάλλουν τη διαφοροποίησή τους, ενώ παράλληλα προάγουν τη φλεγμονή», εξηγεί ο Μπουένο ντε Ολιβέιρα.
«Οι αρνητικές επιδράσεις που παρατηρήθηκαν κατέληξαν, ανησυχητικά, στη διακοπή της σκελετικής ανάπτυξης των ζώων,» συμπληρώνει σχετικά με την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Osteoporosis International.
Αν και αυτό μπορεί να μην ισχύει απαραίτητα για τα ανθρώπινα οστά, παρατηρείται μια παγκόσμια αύξηση της οστεοπόρωσης, μιας πάθησης όπου τα οστά γίνονται πιο εύθραυστα και επιρρεπή σε κατάγματα. Οι ερευνητές υποπτεύονται ότι τα μικροπλαστικά ίσως αποτελούν έναν πρόσθετο παράγοντα, μαζί με άλλους καλά τεκμηριωμένους κινδύνους, όπως η κατανάλωση αλκοόλ και η γήρανση του πληθυσμού.
«Υποτιμημένος κίνδυνος»
Ωστόσο, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι αυξάνουμε αυτόν τον «υποτιμημένο κίνδυνο», παράγοντας τουλάχιστον 400 εκατομμύρια τόνους πλαστικού κάθε χρόνο, μια διαδικασία που συμβάλλει στην παραγωγή 1,8 δισεκατομμυρίων τόνων αερίων του θερμοκηπίου ετησίως.
Εδώ και χρόνια, οι επιστήμονες ζητούν περισσότερους πόρους για να διερευνηθούν οι επιπτώσεις αυτών των προβληματικών πετροχημικών ρύπων στο ανθρώπινο σώμα. Στο μεταξύ, μπορούμε να μειώσουμε κάπως την έκθεσή μας φιλτράροντας το πόσιμο νερό και περιορίζοντας τα πλαστικά προϊόντα, από τα συνθετικά ρούχα έως τα πλαστικά μπουκάλια νερού.
