Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε έντονα με την τέχνη.
Τον γνωρίζουμε ως Ίωνα, αλλά βαφτίστηκε ως Ιωάννης Δαμιανός. Το όνομά του είναι ταυτισμένο με σπάνια έργα τέχνης τα οποία συνέλεγε με θρησκευτική ευλάβεια. Οι κάτοικοι της Παιανίας θα τον θυμούνται, φυσικά, και ως δήμαρχό τους. Ένας ευπατρίδης του παλιού καλού καιρού. Τότε που οι σημαντικοί άντρες (ο καθένας στον τομέα του) δεν διατράνωναν τη σπουδαιότητά τους. Άφηναν τα έργα και τις ημέρες τους να μιλούν γι’ αυτούς.
Η άμεση σχέση του Ίωνα Βορρέ με την τέχνη και τα σπουδαία δημιουργήματα διαμόρφωσαν την αισθητική του. Όχι μόνο στο πώς έβλεπε τον κόσμο, αλλά κι εκείνη που καθόριζε τη στάση του και το ντύσιμό του. Αυστηρές και κλασικές γραμμές στα κοστούμια του. Πάντα προσεγμένος και ευσταλής, πρόσεχε το ντύσιμό του να μην υπερβαίνει τους κανόνες του κάλλους. Καμία εξαντρίκ επιλογή. Κανένας υπερβατισμός. Τα πάντα κινούνταν σε ένα μέτρο αρχαιοελληνικό.
Ως νεανίας θα φωτογραφηθεί με χάρη φορώντας ένα κασκόλ (κομψά δεμένο στο λαιμό του), αλλά και σε μεγαλύτερη ηλικία, τότε που πια είναι χαράξει τον επαγγελματικό του δρόμο και το όνομά του είχε γίνει γνωστό, η καλαισθησία θα γίνει αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητάς του. Από την καλοσιδερωμένη τσάκιση στο παντελόνι του, έως το ραμμένο στα μέτρα του κοστούμι, όλα δείχνουν έναν αστό που σέβεται την καταγωγή του.
Black tie βραδινή ενδυμασία με τον Δημήητρη Χορν, αλλά και ως μοντέλο σε έργο τέχνης.
Ο Ίων Βορρές γεννήθηκε στην Ελλάδα την εποχή του Μεσοπολέμου και μόλις ενηλικιώθηκε ‒εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου‒ έφυγε για σπουδές στον Καναδά όπου έμεινε και δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά για περίπου δύο δεκαετίες. Το 1964 επιστρέφει στην Αθήνα, σε μια μεταπολεμική Ελλάδα που άρχισε να εκσυγχρονίζεται και να τσιμεντοποιείται με ραγδαίους ρυθμούς, χάνοντας έτσι την ταυτότητά της.
Η μεταμόρφωση αυτή κυριολεκτικά τρομάζει τον μεγαλοαστό Ίωνα ο οποίος σε μια επίσκεψη σε φίλους στο ‒τότε‒ χωριό της Παιανίας συναντά εκεί την ηρεμία που αποζητούσε. Η αυθεντικότητα του τόπου και η γαλήνη του φυσικού τοπίου τον εμπνέουν να στήσει εκεί το προσωπικό του όραμα: «να παρουσιάσει την πολύτροπη, ευγενική αρμονία και ωραιότητα της παραδοσιακής Ελλάδας, σε όλες τις αρχιτεκτονικές και διακοσμητικές παραλλαγές της». Αγοράζει αρχικά μια έκταση δύο στρεμμάτων την οποία, κατά τα επόμενα χρόνια, σταδιακά επεκτείνει συνενώνοντας παρακείμενες ιδιοκτησίες ‒28 στον αριθμό!‒, σε μια οργανική χωρική εξάπλωση συνολικής πλέον επιφάνειας έντεκα στρεμμάτων.
Στο μισό αιώνα που μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα κατάφερε να κάνει την περιοχή συνώνυμη με το κληροδότημά του στους συμπατριώτες του: το Μουσείο Βορρέ με εκθέματα που καλύπτουν 2.500 χρόνια ελληνικής ιστορίας. Η παρουσία του ήταν πάντα διακριτική. Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, άνθρωποι της τέχνης και όχι μόνο, έχουν να λένε για την αριστοκρατική του περσόνα. Μια ψιλόλιγνη φιγούρα που δεν περνούσε απαρατήρητη όχι λογω του ύψους του, αλλά του εύρους του ανδρός.
Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, βράβευσε τον Ίωνα Βορρέ για την προσφορά του.
Για τον Ίωνα Βορρέ, η τέχνη αποτέλεσε κορυφαίο μέρος της προσωπικής ιστορίας του. Ήρθε σε επαφή μαζί της από την εποχή που ολοκλήρωνε το Κολλέγιο Αθηνών. Ο φιλόδοξος νέος με καταγωγή από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, ο οποίος κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής υπηρέτησε με ομάδα Αμερικανών αξιωματικών, μελών της OSS (Organization Strategical Services) στα βουνά της Ευβοίας, θέλησε να σπουδάσει στο Καναδά. Εκεί απέκτησε το δίπλωμα των Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών από το Πανεπιστήμιο του Queen’s στο Οντάριο του Καναδά, καθώς επίσης και ανώτερο δίπλωμα στη Φιλοσοφία και Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Ο Βορρές φοίτησε επίσης στο Ontario College of Education. Πήρε την καναδική υπηκοότητα και διετέλεσε δημοσιογράφος σε μεγάλες καναδικές εφημερίδες. Σε πάρα πολλά άρθρα του τόνιζε τη σημασία και τον πλούτο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.
Ο΄Ιων Βορρές υπήρξε ο εμπνευστής της πρώτης μεταπολεμικής έκθεσης Βυζαντινών εικόνων στο Τορόντο του Καναδά το 1955. Το 1967 διορίστηκε με βαθμό Πρέσβη ως Διευθυντής του Ελληνικού Περιπτέρου στη Διεθνή Έκθεση του Μόντρεαλ, ενώ από το 1991 έως το 1998 διετέλεσε Δήμαρχος της Παιανίας. Το 2009 έλαβε το ανώτατο τιμητικό παράσημο «Order of Canada» από την Κυβερνήτη του Καναδά, Α.Ε. Michalle Jean.
Ο ευπατρίδης αυτός απέδειξε την ταύτισή του με την τέχνη καθώς κατάφερε να συλλέξει σπουδαία έργα σύγχρονης αλλά και λαϊκής τέχνης συμβάλλοντας έτσι στην ανάδειξη της συνέχειας μεταξύ της λαϊκής παράδοσης και της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Όλα αυτά τα αποκτήματα τα δώρισε στο Μουσείο Βορρέ, το οποίο αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί έναν κόμβο που ενώνει τον λαογραφικό πολιτισμό με τη σύγχρονη τέχνη.
Ο Βορρές κατάφερε να συνενώσει τη γενιά του ’30 με εκείνη του ’80, αλλά και σημερινούς εικαστικούς. Στο Μουσείο διοργάνωσε πολλές αναδρομικές και ατομικές εκθέσεις προβάλλοντας το έργο πολλών καλλιτεχνών, ενώ μια συνολική θεώρηση του Μουσείου είναι αντιπροσωπευτική και του τρόπου που ο Βορρές αντιλαμβανόταν τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία.
To Moυσείο Βορρέ φιλοξενεί σπουδαία έργα παλαιότερων αλλά και σύγχρονων ελλήνων καλλιτεχνών.
Όπως έχει παραδεχθεί και ο ίδιος σε μια παλαιότερη συνέντευξή του: «Το Μουσείο Βορρέ και κατ’ επέκταση το συλλέγειν για εμένα, είναι αποτέλεσμα ενός ψυχικού και αισθητικού σοκ. Όταν το 1962 επέστρεψα στην Αθήνα από τον Καναδά μετά από απουσία πολλών ετών, έφριξα με την τσιμεντοποίηση, την κακογουστιά και την περιβαλλοντική φθορά που μάστιζαν τη μεταπολεμική Ελλάδα. Αποφάσισα τότε να κάνω κάτι για να περισώσω και να προβάλλω ένα γνήσιο ελληνικό περιβάλλον. Κάτι άλλο, σαφως μορφοποιημένο, δεν υπήρχε στο μυαλό μου. Σαφώς είχε να κάνει με αγάπη, σαφώς είχε να κάνει με μεράκι. Ξέρετε υπάρχει αυτό που πάντα λέω “συλλέκτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι”. Αρά λοιπόν πιο πολύ, οι συνθήκες, βοήθησαν να έρθει στην επιφάνεια μια εσωτερική ανάγκη, ένα πάθος που δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια. Σίγουρα η τέχνη είναι επένδυση κα μάλιστα από τις πιο αποδοτικές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο λόγος που ξεκίνησε αυτή εδώ η περιπέτεια».
Ο Ίων Βορρές πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 2015, σε ηλικία 91 ετών, όμως, στη μακρά πορεία του εν ζωή απέδειξε πως ο άνθρωπος που έρχεται στη ζωή με ένα όραμα, είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Ο Ίων Βορρές δεν ήταν τυχερός επειδή προερχόταν από μια μεγαλοαστική οικογένεια και είχε οικονομική επιφάνεια, αλλά διότι ακολούθησε το όραμά του και το είδε να παίρνει σάρκα και οστά. Και προπαντός, μπορούμε να το χαρούμε και όλοι εμείς σήμερα, επισκεπτόμενοι το μουσείο που φέρει το όνομά του.
Διαβάστε ακόμα: Το σεβάσμιο στυλ του Ηλία Βενέζη (1904-1973).
-
- Follow us:
-
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
